Jaren werkte ik als opnamecoördinator voor de afdeling Orthopaedie van het UMCG.
Een heerlijke baan waar ik 5 jaar geleden met zeer gemengde gevoelens afscheid van nam omdat ik me helemaal wilde wijden aan mijn galerie.
Ik leerde er veel: over hoe ziek zijn je leven kan beïnvloeden, over hoe belangrijk goede zorg is, over ontwikkelingen en vooruitgang in de zorg, over mensen die met passie en compassie werken en zich inzetten voor patienten.

Daar leerde ik hem kennen, een jonge, bevlogen arts, in opleiding tot orthopaedisch chirurg.

Twee weken geleden een mailtje:
Beste Ankie,
Wellicht weet je niet meer wie ik ben. Maar we hebben ooit samengewerkt in het UMCG.
Destijds hebben we het gehad over de schilderijen van Theo, waar ik erg van gecharmeerd was.
We wonen sinds kort in een oude boerderij, waar altijd een veeboer koeien heeft gehouden.
Mijn vrouw is afgestudeerd, en ik ben op zoek naar een mooi passend cadeau, wat ook mooi zou passen in ons huis.
Ik moest eigenlijk direct aan de schilderijen van Theo denken.
Om kort te gaan ik wil graag een schilderij van een koe.

Natuurlijk kende ik hem nog, leuke dokters vergeet ik niet 🙂

Al snel kwam hij samen met zijn vrouw.
Ze hoefden niet lang na te denken.
Het nieuwste schilderij van Theo mocht mee naar Drenthe.
En daar in de voormalige koeienstal van de oude boerderij voelt de koe zich thuis.

Dank Peter en Femke dat ik jullie verhaal en de foto mag delen!

‪#‎dankbaarenblij‬

Theo Onnes, zwartbonte koe, acryl op doek, 150 x 100 cm.